Ogień
jak spopielałe myśli
które wyłonił ogień wiary
trwam w bezimiennej kuli
płomiennych ogników
a parzydełka płomienia
skręcają się jak baletki
w piruecie życia
z każdym dotykiem brukują
zamyślenia czasu
Ja poetka
jestem ziemia sekretów
jak powietrze nasycone
morską solą
żywiołem jestem
wodą
ogniem
powietrzen i ziemią
ja kobieta
poeta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz